استاندارد ملی 5656
سال تصویب: 1397
رشته: کمیته ملی استاندارد خوراک و فرآورده های کشاورزی
موضوع:بلغور ذرت-ویژگی ها و روش های آزمون
هدف
هدف از تدوین این استاندارد، تعیین ویژگی ها، روشهای نمونه برداری، روش های آزمون، بسته بندی و نشانه گذاری بلغور ذرت است.
دامنه کاربرد
این استاندارد برای بلغور ذرت، مورد مصرف در خوراک انسان به صورت مستقیم یا در صنایع غذایی، کاربرد دارند. این استاندارد برای بلغور ذرت جوانه گرفته شده، کاربرد ندارد.
بُلغور یا پرک (بعضی گویش ها: بَلغور) به خود غله‌ای که در آسیاب آن را خرد کنند و بشکنند چنان‌که آرد نشود گویند، همچنین آش و خوراکی است که از گندم یا جوی نیم‌کوب تهیه می‌شود.
برای تهیه بلغور گندم پخته را پس از خشک شدن با آسیاب خرد می‌کنند، نه به نرمی آرد بلکه به درشتی لپهٔ ماش و کوچکتر و بزرگتر. قدما از برنج کمتر و شاید سالی یک یا دو بار استفاده می‌کردند و بیشتر از غذاهایی مانند شب چره، به جای شام و پلوی بلغور یا آش بلغور استفاده می‌کردند. از آنجا که نمی‌توان گندم یا جو را به مدت طولانی نگاه داشت، گندم یا جو را پس از پوست گرفتن با آب یا شیر نیم پخت کرده و سپس خشک می‌نمودند و در هاون نیم‌کوب کرده و نگاه می‌داشتند.
بلغور را می‌توان مدت‌ها نگاهداری کرد بدون آنکه کپک بزند یا بوی رطوبت بگیرد و در مواقع ضرورت می‌توان با آن آش یا پلو تهیه کرد. هر کیلوگرم بلغور پخته شده حاوی ۸۰ میلی‌گرم کلسیم، ۴۰۰ میلی‌گرم فسفر، ۱۰ میلی‌گرم آهن، ۶۰۰ میلی‌گرم پتاسیم است و حدود ۸۵۰ کالری انرژی تولید می‌کند.
از نظر لغوی، بلغور به‌طور عام به معنی هرچیز درهم‌شکسته و درهم‌کوفته‌است و در اصطلاح، بلغور کردن یعنی نامفهوم، غلط و شکسته حرف زدن.
