استاندارد ملی 15887
سال تصویب: 1397
رشته: کمیته ملی انرژی
موضوع: انرژی هسته‌ای – آزمون دوام شیمیایی به روش سوکسله – کاربرد ماتریس‌های شیشه‌ای برای پسماندهای با سطح پرتوزایی بالا
مقدمه
هرماده ای که تحت تاثیر آب قرار گیرد، دستخوش تغییر می شود. آزمون‌های فروشویی متعددی به منظور اندازه گیری این تغییر ایجاد شده‌اند. یکی از این آزمونها ، آزمون سوکسله است که به طور معمول به منظور ارزیابی دوام شیمیایی شیشه های هسته‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد و هم اکنون نیز به صورت گسترده برای انواع دیگر شیشه ها مواد به دست آمده از فرآیندهای تثبیت شیشه ای (تبدیل به شیشه)، یا حتی دیگر جامدات غیر متخلخل که به منظور پوشش ایمنی پسماندهای سمی و غیر پرتوزا در نظر گرفته شده اند، کاربرد دارد. این آزمون یک آزمون کوتاه مدت است که به منظور دستیابی به ارزیابی سریع از دوام شیمیایی ماده در آب دیونیزه در دمای حدود ۱۰۰ درجه سانتیگراد طراحی شده است.
در محیطی ساکن بدون تجدید آب ، غلظت ماده حل شده در محلول افزایش می یابد و پس از آن آهنگ تغییر ، کم می‌شود. برعکس ، در آب دیونیزه ای که به طور مداوم تجدید می شود یا در محیطی کمپلکس ساز که عناصر موجود در محلول را مصرف کرده و از اشباع شدن محلول جلوگیری می کند ، بیشترین آهنگ تغییر مشاهده می شود.
این رویکرد مزایای متعددی دارد
-مدت زمان آزمون کوتاهتر
– غلظت های بالاترعناصر محلول در محفظه بخار (خیلی بالاتر از حدود آشکارسازی)
– ارزیابی ماده بالقوه تحت شرایط حاد.
هدف و دامنه کاربرد
هدف از تدوین این استاندارد، توصیف آزمون پارامتری به روش سوکسله به منظور ارزیابی دوام شیمیایی مواد با اندازه گیری آهنگ انحلال اولیه آن ها در آب خالص است .اندازهگیری در نقطه جوش آب، که آهنگ انحلال در این دما به طور قابل ملاحظه ای از دمای اتاق بالاتر است ، انجام می‌شود. بنابراین در بیشتر موارد پدیده‌های تغییر به طور قابل ملاحظه‌ای تسریع می شوند.
