استاندارد ملی 4-11496

سال تصویب: 1397

رشته: کمیته ملی استاندارد مدیریت کیفیت

موضوع:روش­های­ اجرایی نمونه ­برداری برای بازرسی از طریق متغیرها- قسمت 4: روش­های ­اجرایی برای ارزیابی سطوح کیفی اظهار شده

هدف و دامنه کاربرد

هدف از تدوین این استاندارد، ایجاد طرحها و روشهای نمونه برداری از طریق متغیرهایی است که می توانند جهت ارزیابی انطباق سطح کیفی یک مقوله (مانند یک بهر، فرایند و …) با مقدار اظهار شده، مورد استفاده قرار گیرند. طرح های نمونه برداری به گونه‌ای تدوین شده اند که منحنی های مشخصه عملکرد آنها تا حد امکان با طرح های وصفی مربوطه در استاندارد ملی ایران شماره4-6665 مطابقت داشته باشند، به گونه ای که انتخاب بین استفاده از نمونه برداری از طریق وصفی ها و نمونه برداری بر اساس متغیرها افزایش احتمال پذیرش سطح کیفی اظهار شده نادرست، تحت تاثیر قرار قرار نگیرند. در این استاندارد، ریسک نفی بین 4/1% تا 2/8% از یک سطح کیفی اظهار شده درست، وجود دارد. در مورد سطح کیفی اظهار شده نادرست، ریسک 10% عدم نفی وجود دارد که به نسبت کیفی حدی مربوط است( به بند ۴ مراجعه شود). طرح های نمونه برداری مطابق با سه سطح قابلیت متمایزکنندگی و مواردی از انحراف استاندارد فرآیند معلوم و نامعلوم ارائه شده است.

برخلاف روشهای اجرایی در قسمت‌های دیگر استانداردهای ملی ایران شماره 11496، روشهای اجرایی این قسمت از استاندارد، برای ارزیابی پذیرش بهرها قابل استفاده نیستند. به طور کلی، متعادل کردن ریسک‌های رسیدن به نتیجه نادرست در روش های اجرایی ارزیابی، با متعادل کردن در روش های اجرایی برای پذیرش نمونه برداری متفاوت است. 

این قسمت از استاندارد، برای انواع مختلف بازرسی کیفی در مواردی که شواهد عینی انطباق با برخی از سطوح کیفی اظهار شده به وسیله بازرسی نمونه ارائه شده، می تواند مورد استفاده قرار گیرد. این روش‌های اجرایی برای مقوله هایی مانند بهره ها، خروجی فرآیند و غیر کاربرد دارند که اجازه می‌دهند نمونه های تصادفی از اقلام جداگانه از آن مقوله گرفته شوند.