استاندارد ملی 15446
سال تصویب:1397
رشته:کمیته ملی استاندارد برق و الکترونیک
موضوع: مقره هاي هيبريدي براي كاربردهاي فشار قوي AC و DC – تعاريف، روشهاي آزمون و معيارهاي پذيرش
مقدمه
مقره های هیبریدی متشکل از یک هسته عایقی است که بارهای مکانیکی را تحمل کرده و توسط یک روکش پلیمری محافظت می شوند و بار از اتصالات انتهایی به هسته منتقل می‌شود. علیرغم مشخصه های مشترک ، مواد مورد استفاده و جزئیات ساخت به کار رفته توسط تولید کنندگان مختلف، ممکن است کاملا متفاوت باشد. جنس هسته از مواد شیشه ای و سرامیکی است.
مقره های هیبریدی به عنوان مقره های خطوط هوایی ، اتکایی یا مقره های توخالی تجهیزات به کار می روند. به منظور انجام آزمونهای طراحی، باید برای روکش پلیمری و فصل مشترک بین هسته و روکش از استاندارد IEC62217 استفاده شود .
بعضی از آزمون ها به عنوان «آزمون های طراحی» با هم در یک گروه قرار گرفته اند ، تا فقط یک بار بر روی مقره هایی که شرایط طراحی یکسان دارند ، انجام شود. برای تمامی آزمون های طراحی مقره های هیبریدی ، بندهای عمومی تعیین شده در استاندارد IEC62217 به کار میرود. در تعیین آزمون های طراحی تا آنجایی که امکان پذیر بوده ، تاثیر زمان بر روی ویژگی های الکتریکی و مکانیکی اجزای مقرر مواد هسته میرگلو کشمی فصل مشترک ها و غیره و مقره هیبریدی کامل ، در نظر گرفته شده است تا طول عمر رضایت بخشی را برای شرایط تنش های شناخته شده عادی در بهره‌برداری ، تضمین کند.
برای مقرهای هیبریدی ، مواد روکش پلیمری ترجیح داده می‌شود که سازوکار انتقال آب گریزی(HTM) را دارا می باشد. استفاده از این مواد به عنوان اقدامی متقابل در برابر شرایط بهره‌برداری با آلودگی شدید ، به کار میرود. در حال حاضر ، هیچ آزمون آلودگی یا پیری برای ارزیابی این خصیصه ، تعیین شده است ، اما بروشور فنی CIGRE442 برای ارزیابی حفظ خاصیت آب گریزی و HTM مواد پلیمری روکش ، در دسترس است.
آزمون های آلودگی مصنوعی برای مقره های با روکش پلیمری در تنش های ولتاژی AC و DC توسط CIGRE در حال بررسی و توسعه است.
هدف و دامنه کاربرد
هدف از تدوین این استاندارد:
– تعریف اصطلاحات مورد استفاده
– تعیین روش های آزمون
– تعیین معیارهای پذیرش برای مقره های هیبریدی با کاربرد های AC و DC می باشد
این استاندارد برای مقره های هیبریدی با کاربردهای AC و DC به کار میرود که متشکل از یک هسته ای شیشه ای یا سرامیکی توپر یا توخالی تحمل کننده بار ، یک روکش پلیمری (از لحاظ هندسی ، خارج از هسته عایقی تعریف می‌شود) و اتصالات انتهایی که به صورت دائمی به هسته عایقی متصل هستند.
مقره های هیبریدی تحت پوشش این استاندارد به عنوان مقره های آویز و کششی خط، مقرههای اتکایی خط، مقره های اتکایی پست و مقره های توخالی تجهیزات مورد استفاده قرار می‌گیرند.
روکش های سیلیکونی با سایر روکش های کاربردی(پیوست B بروشور فنی CIGRE)، چترک های تقویت کننده، چترک افزاها و منحرف کننده های باران در دامنه کاربرد این استاندارد قرار ندارند.
این استاندارد الزامات مربوط به انتخاب مقره برای یک شرایط کاری ویژه را شامل نمیشود.
