استاندارد ملی 2-11022

سال تصویب:1397

رشته: کمیته ملی استاندارد فلزشناسی

موضوع: آزمون‌هاي غيرمخرب جوش ­ها- سطوح پذيرش براي آزمون پرتونگاري – قسمت 2: آلومينيم و آلياژهاي آن

مقدمه

 این استاندارد، سطوح پذیرش برای نشانه های ناشی از نواقص در جوش لب به لب آلومینیومی که به روش آزمون پرتونگاری، آشکار شده است را مشخص می کند. در صورت توافق، بین سطوح پذیرش می تواند برای انواع دیگر جوش ها یا مواد به کار رود.

این استاندارد یک قسمت از مجموعه استانداردهای ملی ایران شماره 11022، با عنوان کلی «آزمونهای غیر مخرب جوش ها- سطوح پذیرش برای آزمون پرتونگاری» است. قسمت دیگر این استاندارد به شرح زیر است:

 – قسمت ۱: فولاد، نیکول، تیتانیم و آلیاژهای آن

هدف و دامنه کاربرد

هدف از تدوین این استاندارد، تعیین سطوح پذیرش برای نشانه های ناشی از نواقص در جوش لب به لب آلومینیوم می باشد که با آزمون پرتونگاری آشکار شده است. در صورت توافق، این سطوح پذیرش می تواند برای انواع دیگر جوش ها یا مواد به کار رود.

سطوح پذیرش می‌تواند با استانداردهای جوشکاری، استاندارد های کاربردی، مشخصات فنی یا کدها مرتبط باشد. در این استاندارد فرض بر این است که آزمون پرتونگاری برایRT-F (پرتونگاری با فیلم )مطابق با استاندارد ISO17636-1 یا برای RT-s (رادیوسکوپی)  وRT-D (پرتونگاری دیجیتال ) مطابق با استاندارد

ISO636-2 انجام شده باشد .

درهنگام ارزیابی اینکه آیا جوش، الزامات مشخص شده برای یک سطح کیفی جوش را برآورده می سازد، ابعاد نشانه های آشکار شده در پرتونگاشت جوش به اندازه نواقصی که در استانداردها مجاز هستند، مقایسه می‌شوند.