استاندارد ملی 1-5-9814

سال تصویب:1397

رشته: کمیته ملی انرژی

موضوع: فناوري‌هاي پيل سوختي- قسمت5-1: سيستم­ هاي توان پيل سوختي قابل­ حمل- ايمني

 

مقدمه

این استاندارد یک قسمت از مجموعه استانداردهای ملی ایران شماره ۹۸۱۴ است.

 

 هدف و دامنه کاربرد

هدف از تدوین این استاندارد، تعیین ساختار، نشانه گذاری و الزامات آزمون برای سیستم های توان پیل سوختی قابل حمل می باشد. این سیستم ­ها متحرک بوده و به یک مکان خاص بسته نشده یا به عبارت دیگر ثابت نمی باشند. هدف از سیستم توان پیل سوختی قابل حمل، تولید توان الکتریکی می باشد.

 این استاندارد برای سیستمهای توان پیل سوختی قابل حمل زیر کاربرد ندارد:

 الف – سیستم هایی که به طور دائم (سیم کشی دائمی اتصال به برق دارند) به سیستم توزیع برق متصل شده اند

ب – سیستم هایی که به طور دائم به یک سیستم توزیع سوخت متصل شده اند

پ- سیستم هایی که برای انتقال برق به شبکه به کار می روند

ت- سیستم هایی که برای پیشرانی یا برق کمکی وسایل نقلیه جاده‌ای به کار می‌روند

ث- برای استفاده در هواپیمای مسافربری

پیل های سوختی که شارژ باتری در خودروهای هیبریدی را تامین می‌کنند و این باتری ها، انرژی و توان مورد نیاز برای نیروی محرکه خودرو را تامین می‌کنند ، تحت پوشش این استاندارد نمیباشند.

سوختها و مواد خام سوختی گرد آمده در زیر، جزء دامنه کاربرد این استاندارد در نظر گرفته می‌شوند

گاز طبیعی

 گاز مایع زیر پروپان و بوتان

 الکل های مایع ، به عنوان مثال متانول و اتانول

بنزین

گازوئیل

نفت سفید

هیدروژن

 فلزات (نظیر منیزیم، آلومینیوم یا روی) یا آلیاژ فلز غوطه ور در الکترولیت (نظیر محلول های آبی نمک ها یا آلکالاین ها) در هوا یا اکسیژن

هیدرید های شیمیایی

این استاندارد مانعی برای استفاده از سوخت های مشابه یا اکسید کننده ها از منابعی به غیر از هوا نمی باشد خطرات خاص از طریق الزامات اضافی مورد بررسی قرار می‌گیرند.