استاندارد ملی 22566

سال تصویب:1397

رشته: کمیته ملی استاندارد میراث فرهنگی،صنایع دستی و گردشگری

موضوع: صنايع دستي- لاك تراشي- ويژگي ها و آيين كار

مقدمه

هنر لاک تراشی، یکی از هنرهای سنتی استان مازندران است که از گذشته تا امروز جایگاه ویژه­ای در منطقه داشته و نقوش و فرم ان دارای نکات ارزشمندی از ویژگی های فرهنگ و هنری بومی این استان است که سینه به سینه از نسلی به نسل بعد انتقال یافت و توسط مردمانی که در حاشیه جنگل های انبوه زندگی می‌کنند و شغل اصلی اغلب آنها دامداری و چوپانی می باشد، انجام می‌شود. آنها با شناختی که از انواع درختان دارند از چوب یکپارچه‌ی درختانی چون ملج، افرا، آزاد، شمشاد، راش، گردو، سرخدار، نمدار، ممرز، توسکا، زبان گنجشک، بلوط ، انجیلی و…، با استفاده از ابزار بسیار ابتدایی و محدود، انواع نیازهای روزمره مردم را برطرف می سازند. واژه لاک در لغت نامه دهخدا به معنای کاسه و ظرف چوبی است که با چرخ های آبی می تراشند و یکپارچه می باشد. در فرهنگ فارسی معین به کاسه چوبی گویند که در آن آرد را خمیر می کنند. به این ترتیب لاک تراشی به معنی تراشیدن چوب و تولید ظروف چوبی است.

هدف و دامنه کاربرد

هدف از تدوین این استاندارد، تعیین ویژگی های مواد اولیه، محصولات و آیینه کاری تولید محصولات لاک تراشی است. این استاندارد برای محصولات چوبی که به روش لاک تراشی استان مازندران اجرا می شود، کاربرد دارد.