استاندارد ملی 2-22151

سال تصویب: 1396

رشته: کمیته ملی استاندارد ایمنی وسایل سرگرمی و کمک آموزشی کودکان

موضوع:امكانات ورزشي و تفريحي مسيرهاي طنابي قسمت 2: الزامات بهره­ برداري

 مقدمه

مسیرهای طنابی بسیار متنوع بوده، ممکن است برای اهداف یادگیری، تفریحی، آموزشی یا درمانی مورد استفاده قرار گیرند.

فعالیت های مسیرهای طنابی بهتر است توسط افرادی انجام شود که از نظر جسمی و ذهنی و قابلیت انطباق با الزامات ایمنی مشخص شده توسط بهره‌بردار را داشته باشند.

فعالیت‌های مسیرهای طنابی دارای ریسک است و این ریسک  لازم است توسط تولید کنندگان و بهره برداران مدیریت شود. این امر با طراحی دقیق، تولید، نظارت، آموزش، دستورالعمل، اطلاعات و مانند آن حاصل می‌شود.

سیستم های ایمنی می توانند جمعی یا فردی باشند. سیستم‌های ایمنی فردی به رده‌های A تا E تقسیم‌بندی می‌شوند. با اینحال، رده‌ها در درون خودشان ایمنی مسیر طنابی را مشخص نمی‌کنند.

تجهیزات ایمنی مختلف شامل وسایل طراحی شده برای محدود نمودن اثرات سقوط یا برخورد است. ریسک هایی ذاتی به مسیرهای طنابی وابسته است. با این وجود، لازم است بهره بردار مسیر طنابی این ریسک ها را به طور مناسبی مدیریت کند و تا سطحی قابل قبول کاهش دهد. البته باید درک کرد که چنین ریسکهایی را نمی توان در کل حذف کرد.

بر اساس ارزیابی ریسک، توصیه می‌شود که بهره‌بردار اقدامات عملی و منطقی را برای اطمینان از ایمنی شرکت‌کنندگان و کارکنان انجام دهد.. این امر بدین معنی است که درجه ریسک در شغل/ محل کار/ امکانات باید بر طبق زمان، زحمت، هزینه، منفعت و دشواری فیزیکی انجام اقدامات برای جلوگیری یا کاهش ریسک متعادل گردد.

مشخص شده است که کاربرد هر کدام از بندهای این استاندارد ممکن است در تمامی شرایط مناسب نباشد.

هدف و دامنه کاربرد

هدف از تدوین این استاندارد، تعیین الزامات بهره برداری از مسیرهای طنابی تعریف شده در استاندارد ملی ایران شماره 1-22151است. این استاندارد ملی الزامات کاربری برای اطمینان از سطحی مناسب از ایمنی و خدمات در زمان استفاده برای اهداف تفریحی، یادگیری، آموزشی، یا درمانی را تامین میکند.