استاندارد ملی 2-9814
سال تصویب: 1397
رشته: کمیته ملی انرژی
موضوع:فناوري‌هاي پيل سوختي- قسمت2: واحدهاي پيل سوختي
مقدمه
واحدهای پیل‌سوختی، وسایل الکتروشیمیایی هستند که به طور مداوم سوخت تامین شده را نظیر هیدروژن یا گازهای غنی از هیدروژن، الکلها، هیدروکربن ها و اکسید کننده ها را به تغذیه، گرما، آب و دیگر محصولات فرعی تبدیل می کنند.
این استاندارد یک قسمت از مجموعه استانداردهای ملی ایران شماره ۹۸۱۴ است.
هدف و دامنه کاربرد
هدف از تدوین این استاندارد، تعیین کمینه الزامات ایمنی و عملکرد واحدهای پیل سوختی می‌باشد و برای واحدهای پیل سوختی و الکترولیتی با فرمول شیمیایی زیر کاربرد دارد:
– آلکالاین
-الکترولیت های پلیمری شامل پیل های سوختی متانول
– اسید فسفریک
– کربنات مذاب( گداخته )
– اکسید جامد
– محلول آبی نمک ها
واحدهای پیل‌سوختی می توانند همراه با محفظه و یا بدون آن تهیه شود و در فشارهای بالا یا نزدیک به فشار محیط کار کنند.
این استاندارد فقط در رابطه با به کمینه رساندن خطرات وارده به اشخاص و صدمات و قسمت های خارجی واحدهای پیل سوختی می‌باشد. حفاظت در برابر صدمات وارده به قسمت‌های داخلی واحدهای پیل سوختی در این استاندارد تعریف نمی‌شود.
